"Kolumb wyraził się o Kubie: »To najpiękniejsza ziemia, jaką widziały moje oczy«. Dla mnie Kuba jest wyspą magiczną i nie można jej porównać z żadnym innym miejscem na ziemi. Gdy spisywałam te wspomnienia przepełniała mnie tęsknota do Kuby, kraju, w którym zostawiłam młodość, przyjaciół, i który musiałam opuścić wbrew sobie. Moja fascynacja wyspą nie przeminęła i wciąż trwa. Starałam się pokazać Kubę taką, jaką zapamiętałam, bez retuszu. Zdania o niej są krańcowo różne: piękne, łatwe dziewczyny, muzyka i cudowne plaże, a zarazem nędza, głód i ruina dawnej, urzekającej »Perły Antyli«, »Paryża Ameryki« – każde z nich jest prawdziwe. Pragnęłam wyjść poza stereotypy, bo urzekł mnie kubański naród, który tańcem i muzyką wyraża swe niepokoje i radości, bo zachwyciła mnie wyspa, której żyzna gleba rodzi słodkie owoce, z której plonów powstaje słodki cukier, kojący smutki rum i aromatyczne cygara. Jestem jak muszla, którą dawno wyłowiono z morza, a ona wciąż szumi. Jakaś cząstka mojego ja pozostała na zawsze wśród tamtejszej sawanny, kołysanych morską bryzą gajów palmowych, zanurzona w ciepłym oceanie". Agnieszka Buda-Rodriguez, autorka. Intensywna, pasjonująca, pełna smaków, zapachów i barw, autobiograficzna opowieść zakochanej kobiety, która spędziła młodość na Kubie. Echa latynoskich rytmów, codzienne życie na egzotycznej wyspie, piękni i pogodni ludzie, miłość, zmysłowość, a wszystko muśnięte złowrogim cieniem Castro… To literacka podróż na Kubę, wyspę kuszącą i wciąż owianą tajemnicą. [Zysk i S-ka, 2006]