„Lubię liczby. Mam spektrum autyzmu” – przyznaje Królik, bohaterka tej książki. Lubi liczyć oddechy, kroki, kafelki, schody, litery w słowach, słowa w tytułach. Ma 47 lat, gdy poznaje Tygrysa. On ma 44. Zostanie jej trzecim narzeczonym i drugim mężem. Ona jego piątą narzeczoną i pierwszą żoną. Przeżyją razem 13 szczęśliwych miesięcy i 11 szczęśliwych dni. W momencie kiedy Królik kończy pisać ich #LoveStory, w Polsce są 9593 stwierdzone zachorowania na koronawirusa i 1133 ozdrowienia.

„13 lekcji miłości” to historia o miłości dojrzałej, nieoczywistej, pełnej czułości i odwagi. O tym, że nawet jeśli życie nie układa się według planu, można odnaleźć w nim sens, bliskość i spełnienie. Książka Agnieszki Passendorfer to nie tylko opis relacji dwojga ludzi, ale też opowieść o akceptacji siebie, o neuroatypowości i o tym, że każda miłość jest inna – i każda jest ważna.

Oto tytuł, który spodoba się fankom i fanom mrocznej atmosfery Darkfever, epickiej skali Fourth Wing i głębi świata Empire of the Vampire!

Kiedy jedna decyzja zmienia historię zapisaną w splotach wszystkich istniejących wszechświatów i wymiarów, wówczas teraźniejszość staje się polem bitwy. Emilia Surma żyje na granicy dwóch rzeczywistości. Za dnia sprząta korytarze portowego kapitanatu w Gdyni, a nocami przemierza ulice Trójmiasta w poszukiwaniu unikających kary złoczyńców i wymierza im sprawiedliwość na własnych zasadach. Gdy niespodziewanie trafia na ślad brutalnej zbrodni – łudząco podobnej do jej rodzinnej tragedii – za wszelką cenę pragnie odszukać sprawcę tego tajemniczego morderstwa.

Trop prowadzi ją do studia wróżki Seraphiny. Odkrywa wtedy, że granice między teraźniejszością a przeszłością zaczynają się zacierać. Kiedy w jej śledztwie pojawia się mężczyzna z koszmarów, a starannie pielęgnowana nienawiść zderza się z nową rzeczywistością, Emilia otwiera się na moc, której nigdy nie miała doświadczać.

Czy prawda okaże się dla niej wybawieniem... czy pułapką, z której nie ma ucieczki? Czy Ether stanie się początkiem przepowiedni, czy jej końcem?

Życie Zosi Małeckiej kręci się wokół dwóch rzeczy: pracy w kawiarni i opieki nad młodszym rodzeństwem. Po latach walki o lepszą przyszłość wreszcie zaznaje stabilizacji i spokoju. Do czasu, gdy na jej drodze ponownie staje mężczyzna z przeszłości. Bartek Karczmarczyk przyjeżdża do Szklarskiej Poręby, by pomóc w śledztwie dotyczącym prezesa jednej z lokalnych firm. Nieoczekiwanie spotyka kobietę, którą kiedyś poznał – i której nie potrafi zapomnieć. Czy to przypadkowe spotkanie wystarczy, by połączyć ich drogi?

Wiktor Rostowski planuje otworzyć ekskluzywną restaurację na Mazurach. Jego dwaj przyjaciele stawiają przed nim niebanalne zadanie. Bezczelny biznesmen z przerośniętym ego przyjmuje zakład, w którym musi uwieść heteroseksualnego mężczyznę. Na ich celowniku pojawia się Serafin. Nieświadomy niczego chłopak wpada w siatkę intryg i manipulacji. Jak daleko posunie się Wiktor, by dopiąć swego? I co się stanie, gdy między nimi pojawi się niechciane pożądanie?

Koniec świata zaczyna się jak kampania reklamowa. Gdy nad Poznaniem zawisają czarne sześciany, niektórzy mieszkańcy sądzą, że to nowy operator sieci komórkowej ogłasza wejście na rynek. Do tej grupy należy Mietek — bezrobotny dwudziestoparolatek, którego właśnie opuścił chłopak. Wkrótce znika również jego najlepsza przyjaciółka, podczas gdy czarne sześciany na niebie zaczynają się mnożyć, zabierając coraz więcej miejskiej przestrzeni.

Po burzliwym rozstaniu Cieszynka budzi się w niezamieszkanym domu i urządza na jednym z jego niezliczonych pięter. Ma tu wszystko, czego potrzebuje — tak jej się przynajmniej wydaje, dopóki na czacie erotycznym nie poznaje mężczyzny, który, jak zaczyna podejrzewać, mieszka na innym piętrze tego samego budynku.

„Nocturine” to apokaliptyczna fantastyka z elementami urban fantasy i surrealizmu, w której splatają się losy sześciorga dwudziestoparolatków. Poznań czeka zagłada, a każde z nich ma w niej do odegrania nadprzyrodzoną rolę. Z pożeranego przez ośmiobitową amebę miasta i budynku o niezliczonych piętrach minipowieść zabiera czytelników także do nawiedzanego przez manekiny domostwa czy oglądanego z perspektywy mikroskopijnego batyskafu wnętrza ludzkiego ciała.

Współczesny Poznań, środek mroźnej zimy. Grupa trzydziestoparolatków, którzy zapijają smutki w poznańskich knajpach. Weronika nieszczęśliwie kocha się w swoim przyjacielu Wu, który właśnie wikła się w związek z ledwo poznanym Staszkiem. Starsza od reszty Olka — nazywana przez nich czule „ćmą barową” — próbuje zapomnieć o traumie z przeszłości. Lekkoduch Kuba wchodzi w relację z małomówną Zuzą, ale panikuje, gdy sprawy przyjmują poważniejszy obrót.

Monotonię przerywa informacja o ataku terrorystycznym — nad przewidywalnym dotąd życiem bohaterów zawisa widmo wojny. Jeszcze większym wstrząsem okazuje się nagła śmierć ich znajomej, której rozpłatane zwłoki znajdują nad brzegiem Warty. Wkrótce dochodzi do kolejnych zabójstw.

Realistyczna konwencja zaczyna niespodziewanie pękać, gdy ktoś wspomina o miejscu zwanym Vostok City. Poznań okazuje się jedynie fasadą rzeczywistości, a czytelnicy stopniowo poznają świat odległej przyszłości. W świecie tym każdy aspekt życia kontroluje bezduszne oprogramowanie, a bohaterowie uwikłani są w konflikt między odwiecznymi mocarstwami.

Na pierwszy rzut oka „Vostok” to współczesny kryminał. Gdy jednak zajrzy się głębiej, powieść okazuje się science fiction, które tylko pozornie gra według reguł realizmu.

Poznań, listopad 2005 roku. Po zakazanym i brutalnie rozpędzonym przez policję Marszu Równości, w darkroomie jednego z klubów w centrum miasta znalezione zostaje ciało młodego geja, Igora. Gdy śledztwo w sprawie śmierci chłopaka zostaje umorzone, jego brat – komisarz Marcin Zielony – wraca do rodzinnego miasta i próbuje na własną rękę odnaleźć mordercę.

Powieść Pasewicza to nie tylko kryminał, ale przede wszystkim brutalnie szczery portret środowiska LGBTQ+ oraz polskiego społeczeństwa, pełnego uprzedzeń i nienawiści. Autor z fotograficzną precyzją ukazuje podziały, hipokryzję i dramaty rodzinne, nie unikając tematów trudnych i kontrowersyjnych. To mroczna i momentami także wulgarna, wielowarstwowa opowieść o miłości, stracie oraz poszukiwaniu prawdy.

„Głód należy rozumieć w najszerszym tego słowa znaczeniu, sprawa nie byłaby tak poważna, gdyby chodziło tylko o pokarm” – Amélie Nothomb

Ten praktyczny poradnik odpowie na pytanie, dlaczego czasem głodne są twoje emocje, a nie żołądek? Jakim przysmakiem próbujesz zrekompensować sobie strach lub samotność? Dlaczego jedzenie gości na talerzu częściej, niż potrzebujesz, a twój świat kręci się wokół talerza. Dzięki tej książce dowiesz się, jak wyłączyć jedzeniowego autopilota, zmienić nawyki i odbudować zdrową relację z jedzeniem.

„Czułość” to debiutancka powieść Piotra Fiedlera – skandalizująca powieść dla dorosłych i młodych dorosłych. To także pełna seksu, używek i niecodziennych perypetii, dosadna, wulgarna i jednocześnie wzruszająca historia miłosna oraz... wartka opowieść o emocjonalnej kondycji współczesnego czterdziestolatka i portret dzisiejszej Warszawy.

Autor, który pracował jako producent sesji fotograficznych i jako selekcjoner w najpopularniejszych nocnych klubach stolicy, tworzy wierny opis świata aktorów, modelek, reżyserów i celebrytów, czyniąc swoją powieść ironiczną diagnozą tego środowiska. Narracja prowadzona jest barwnym, żywym językiem i nasycona komizmem, absurdalnymi porównaniami i znakomitymi dialogami. Główny bohater, nadużywający alkoholu poeta, żyje od kłopotu do kłopotu, od jednego romansu do drugiego. Tryb ten zostaje jednak zachwiany, gdy w jego życiu pojawia się wielka i, jak się szybko okazuje, nieszczęśliwa miłość.

Minął prawie rok od wydarzeń opisanych w „Piaskownicy”, a Adam Bär wraz ze swoim partnerem zajmują się zwykłymi codziennymi sprawami, starając się zapomnieć o przeszłości. Tajemnicza nocna wizyta Svena niespodziewanie burzy ten pozorny, jak się okazuje, spokój. Adam poznaje szokujące fakty związane z jego niedawną przeszłością oraz dowiaduje się o zupełnie nowym zagrożeniu zbierającym się zarówno nad światem wirtualnym, jak i rzeczywistym. Nasz bohater ponownie musi podjąć walkę o przyszłość swoją i swoich bliskich. Tym razem nie może liczyć na pomoc znajomych naukowców. Świadomy tego, że misja, której się podejmuje, ma szanse powodzenia bliskie zeru, stawia wszystko na jedną kartę. Wybór, którego dokona, w sposób nieodwracalny wpłynie na przyszłość ludzkości.

„Opiekunka” to dynamicznie napisana kontynuacja „Piaskownicy”, zamykająca oraz wyjaśniająca wiele wątków zarysowanych w pierwszej części, a także ostateczne domknięcie historii Adama Bära. To również gorzka refleksja na temat zagrożeń wynikających z oddania władzy nad nowoczesną technologią w ręce pozbawionych moralności i skrupułów polityków oraz trudnej sztuce wyboru tak zwanego mniejszego zła.

Adam Bär prowadził spokojne uporządkowane życie. Wszystko jednak niespodziewanie legło w gruzach, gdy przypadkiem odkrył szokującą prawdę o otaczającym go świecie. Najchętniej powróciłby do dawnej bezpiecznej rzeczywistości oraz do swojego męża, starając się po prostu zapomnieć o wszystkim, czego się dowiedział. Ale czy to w ogóle jest jeszcze możliwe?

Na domiar złego wkrótce okazuje się, że tajemnicza awaria, będąca przyczyną jego problemów, zagraża ogólnoświatowemu porządkowi, a on sam staje przed trudnym pytaniem: komu można ufać w tych nowych dziwnych realiach? Czy Adam znajdzie w sobie odwagę, by stawić czoła nieznanemu, odkrywając przy okazji, kto stoi za tymi wszystkimi wydarzeniami? Jaką cenę będzie musiał za to zapłacić?

„Piaskownica” to emocjonująca wyprawa w niezbyt odległą przyszłość – ukazująca świat uzależniony od nowoczesnej technologii i funkcjonujący wyłącznie dzięki niej, postrzegany jako wygodny, bezpieczny i przewidywalny, ale zbudowany na wielkim zbiorowym oszustwie. Autor powieści, ukazując dylematy moralne głównego bohatera, zachęca czytelnika do refleksji nad metodami kontrolowania społeczeństwa i zasadami jego funkcjonowania, a także zastanawia się, jak ważna jest dla nas szeroko rozumiana wolność i co za nią da się „kupić”.

Adam Bär prowadził spokojne uporządkowane życie. Wszystko jednak niespodziewanie legło w gruzach, gdy przypadkiem odkrył szokującą prawdę o otaczającym go świecie. Najchętniej powróciłby do dawnej bezpiecznej rzeczywistości oraz do swojego męża, starając się po prostu zapomnieć o wszystkim, czego się dowiedział. Ale czy to w ogóle jest jeszcze możliwe?

Na domiar złego wkrótce okazuje się, że tajemnicza awaria, będąca przyczyną jego problemów, zagraża ogólnoświatowemu porządkowi, a on sam staje przed trudnym pytaniem: komu można ufać w tych nowych dziwnych realiach? Czy Adam znajdzie w sobie odwagę, by stawić czoła nieznanemu, odkrywając przy okazji, kto stoi za tymi wszystkimi wydarzeniami? Jaką cenę będzie musiał za to zapłacić?

„Piaskownica” to emocjonująca wyprawa w niezbyt odległą przyszłość – ukazująca świat uzależniony od nowoczesnej technologii i funkcjonujący wyłącznie dzięki niej, postrzegany jako wygodny, bezpieczny i przewidywalny, ale zbudowany na wielkim zbiorowym oszustwie. Autor powieści, ukazując dylematy moralne głównego bohatera, zachęca czytelnika do refleksji nad metodami kontrolowania społeczeństwa i zasadami jego funkcjonowania, a także zastanawia się, jak ważna jest dla nas szeroko rozumiana wolność i co za nią da się „kupić”.

„Wilczy krąg. Mroczny zew miłości” to wyjątkowo oryginalna powieść, łącząca elementy romansu, kryminału i fantasy, której akcja rozgrywa się w malowniczej, nadbałtyckiej miejscowości. Główny bohater, Robert, po tragicznej stracie partnera i odziedziczeniu starego domu na odludziu, próbuje na nowo poukładać swoje życie. Szybko okazuje się jednak, że pozornie spokojna okolica skrywa wiele sekretów, a znajdujące się w pobliskim lesie ruiny były miejscem tajemniczego morderstwa. Robert, zajęty remontem domu, podczas przypadkowej wizyty poznaje swojego sąsiada, Adama. Młody mężczyzna o magnetycznej osobowości i niezwykłej urodzie szybko rozpala jego uczucia, stając się przedmiotem niewytłumaczalnego pożądania. Kim jednak jest naprawdę i czemu niedawno wprowadził się do kamiennej posiadłości położonej w sercu lasu? Czym się skończy nawiązanie z nim bliższych relacji?

Powieść urzeka swoim klimatem – od nastrojowych opisów przyrody, przez realistycznie zarysowane relacje międzyludzkie, po narastające napięcie i nutę grozy. To historia o żałobie, poszukiwaniu siebie, sile nowych początków i fascynacji tym, co nieznane. „Wilczy krąg” to idealna propozycja dla czytelników ceniących emocje, tajemnicę i nieoczywiste zwroty akcji.

„Jak być paryżanką w Polsce” to uroczy poradnik o stylu życia, który przenosi czytelnika w świat paryskiego szyku i elegancji. Natalia Hołownia, redaktor prowadząca serwisu Gala.pl, dzieli się swoimi doświadczeniami z życia we Francji oraz inspiracjami zaczerpniętymi od rodowitych mieszkanek światowej stolicy mody. Książka zawiera także zabawne anegdoty, prawdziwe historie oraz szczere opinie kobiet, które nade wszystko cenią sobie autentyczność i indywidualność. Autorka opisuje również najbardziej „paryskie” polskie gwiazdy, modelki i influencerki, takie jak Magdalena Cielecka, Lidia Popiel, Marieta Żukowska, Katarzyna Warnke czy Zuzanna Bijoch.

Na chińskiej prowincji jesteś niewidzialny. Jakbyś nie istniał. Jeśli nie masz dostępu do Internetu żadna aplikacja nie pokaże ci gdzie jesteś, ani dokąd zmierzasz. I nie pomoże ci analogowy plan miasta, bo przecież nikt nie zna twojego języka, a ty nie znasz języka, którym posługują się miejscowi ludzie. Nie potrafisz odczytać żadnego znaku, ani jednej litery. Nie wiesz, co to za dom, co za ulica, ani nawet, czy to, co jesz, jest vege, czy może jednak z mięsem psa albo węża. Nikt na ciebie nie patrzy. Nikt nawet nie otrze się o ciebie, mimo że ulica jest zatłoczona ponad wszelkie wyobrażenie. Jest tak, jakbyś wcale nie istniał.

Kiedy masz złamane serce, czujesz się dokładnie tak samo.

Oto podróż po zaułkach Chin i zakamarkach samotnego serca z Konfucjuszem w roli przewodnika. Podróż z Lijiang w górzystym Junnanie, przez Kunming, oszałamiające krajobrazy Guilin, szacowny Kanton, roztańczony w czasie Nowego Roku Hongkong, zapomniane Makau aż do Szanghaju w którym w przez jedną stację metra w ciągu paru godzin przechodzi więcej ludzi niż mieszka w Warszawie .

Kto pokona tę drogę, będzie potrafił porozumiewać się nie używając słów.

Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię, a potem musiał podzielić ją między różne ludy. Zrobił się straszliwy tłok i rejwach, bo każdy chciał zdobyć dla siebie jakąś porządną krainę najlepiej nad morzem i żeby za często nie padało. Gruzini nie lubią stać w kolejkach, więc usiedli pod drzewem i odszpuntowali beczułkę wina. A kiedy nadszedł wieczór, Wszechmocny przysiadł się do nich, bo poznał, że to było dobre wino. Posłuchał gruzińskich opowieści, popróbował baraniny i posmutniał, bo pojął, że bardzo ich polubił, tymczasem nie został mu już ani jeden dobry kawałek świata. A potem westchnął i dał im ten, który stworzył dla samego siebie. Najpiękniejszy kraj świata. Gruzja jest taka po dziś dzień. Niespieszna, rozgadana i choć nękają ją kataklizmy i wojny, to ona wie, że w końcu przeminą i pielęgnuje w sobie święty spokój.

Ta książka to opowieść tego, który spróbował go odnaleźć na wierzchołkach Kaukazu i w głębokich, odludnych dolinach w których dojrzewają winorośle.

Ta opowieść toczy się w Indochinach, ale to złe słowo. Ma w sobie pogardę z francuscy kolonizatorzy wrzucili do jednej szuflady sto światów, kilka wielkich religii, całe bogactwo różnorodnych kultur i miliony dramatycznych ludzkich losów związanych z jednym z najbardziej fascynujących i bogatych rejonów świata. Każdy chciał nim władać a on, po każdej wojnie podnosił się jak każdego dnia. Najpierw, jeszcze przed świtem ceremonia ofiarowania buddyjskim mnichom miski ryżu, potem z mgieł nad Mekongiem ze swoich legowisk wstają słonie, w lesie przemyka smagły cień tygrysa a na kamiennych obliczach bogów i demonów z Angkor Wat wygrzewają się węże i jaszczurki.

To podróż od hałaśliwych ulice Bangkoku, Sajgonu, Vientianne i Phnom Penh poprzez zapomniane przez historię, porośnięte dżunglą ruiny kamiennych miast i mroczne jaskinie zamieszkałe przez tysiące Buddów aż po majestatyczny, zawieszony poza czasem złoty nurt Mekongu.

Ale to nie krajobrazy są siłą tej opowieści, ale napotkani w jej trakcie ludzie.

Czasem beztroscy jak dzieci, czasem dźwigający brzemię, w które trudno uwierzyć. Zawsze dobrzy. Nie warto tracić czasu na złych.

W tej poruszającej książce Grzegorz Kapla – dziennikarz i podróżnik – zabiera czytelnika w niezwykłą podróż przez kultury i epoki, by odkryć, jak ludzkość radzi sobie z nieuchronnością śmierci. Autor przygląda się rytuałom, wierzeniom i opowieściom związanym z umieraniem – od egipskiej Księgi Umarłych, przez greckie zaświaty, żydowską Sziwę, aż po muzułmańskie wyobrażenia raju.

To nie encyklopedia, lecz refleksyjna wędrówka pośród cieni, która skłania do zadumy nad tym, co nieuniknione, ale też fascynujące. Oblicza śmierci to książka dla tych, którzy nie boją się spojrzeć śmierci w oczy – z ciekawością, szacunkiem i otwartym umysłem!

Indonezja to siedemnaście tysięcy wysp rozrzuconych po oceanie na powierzchni większej niż Europa. Każda z wysp to osobna planeta. Ma swoje wierzenia, tradycje i obyczaje, swoje wulkany, dżungle, endemiczne stworzenia i wyjątkowych ludzi. Archipelag mówi kilkuset językami. Czasami to hardy język ekspansywnych handlarzy, albo nieulękłych wojowników, a czasem niezrozumiałe narzecze kultur tak bardzo izolowanych że przez stulecia przekonane były iż na całym świecie istnieją tylko oni i ich duchy.

Są w Indonezji jedne z największych miast świata i wsie w których od tysięcy lat żyje po kilkoro ludzi.

Czy można poznać cały Archipelag w ciągu jednego życia? Nawet Sztuczna Inteligencja nie wykona tego zadania, bo przecież w wielu miejscach nie ma Internetu, ani nawet prądu. Ale czy może istnieć podróżnik, który nie pragnąłby posmakować tego miejsca?

Zanurz się w fascynującą podróż do Indii, Afganistanu i Japonii lat 50. XX wieku oczami młodego, ale już niezwykle przenikliwego reportera. „Gorzki smak wody” to po raz pierwszy publikowany w formie książkowej zbiór reportaży Ryszarda Kapuścińskiego, które pierwotnie ukazały się w „Sztandarze Młodych” w latach 1956–1958.

Kapuściński, mając zaledwie 24 lata, z niezwykłą wrażliwością i reporterską precyzją opisuje świat, który dziś już nie istnieje – rytuały pogrzebowe w Benares, tłumy uchodźców na dworcu Sealdah w Kalkucie, a także spotkanie z człowiekiem, który własnoręcznie udusił tygrysa. To teksty pełne życia, barw i emocji, które zapowiadają styl późniejszego mistrza reportażu.