Niesamowita, a zarazem kontrowersyjna pozycja na temat magii. Dowiedz się więcej o czarownicach i wierzeniach, które niegdyś były bardzo niebezpieczne... "Młot na czarownice" to uwspółcześniony traktat dotyczący magii. Pierwszy raz opublikowano go w 1486 roku. Całość dotyczy czarownic i czarów. Dzięki tej książce Czytelnik może choć na chwilę przenieść się do czasów, w których kobiety podejrzewano o czary, a na świecie działała Inkwizycja. Nie bez powodu nazywa się go często podręcznikiem dla łowców czarownic. Traktat uznaje się za jedno spośród najważniejszych dzieł dotyczących magii, czarów i demonologii. Znajdzie się tam sporo informacji na temat dawnych wierzeń ludowych, czarnej magii, a także kościelnego dogmatu herezji. Książkę tę przetłumaczono na język polski, francuski, włoski i angielski. Jakob Sprenger był niemieckim duchownym katolickim, dominikaninem oraz inkwizytorem. Urodził się pomiędzy 1435, a 1438 rokiem w Rheinfelden, natomiast zmarł 6 grudnia 1495 roku w Strasburgu. Był jednym spośród przedstawicieli zreformowanego odłamu zakonu dominikanów. Był również jednym z autorów "Młota na czarownice". Heinrich Kramer był niemieckim duchownym katolickim, dominikaninem, a także inkwizytorem. Urodził się około 1430 roku w Schlettstadt, natomiast zmarł w 1505 roku w Kromieryżu. Zasłynął jako autor "Młota na czarownice". Uznawano go za jednego z najbardziej doświadczonych inkwizytorów w Niemczech. Jak sam twierdził, skazał na śmierć około dwustu czarownic.

Jak pisał Bohdan Drozdowski „Córka pastora” jest powieścią napisaną niezwykle obrazowo. Każda pojawiająca się w niej postać ma charakter, cechy własne, styl bycia i – język. Jakaż to galeria typów! Od stetryczałego Pastora, który traktuje świat jako niekonieczny i uciążliwy dodatek do własnego złamanego losu, po wyrzutków społeczeństwa z plantacji chmielu i Trafalgar Square, gdzie w kupie zmarzniętych ciał szukają ciepła ludzie z różnych sfer… Dodajmy jeszcze, że powieść ta uznawana jest za jedną z ciekawszych powieści pisarza formalnie, dość powiedzieć, że część opowieści ma formę dramatu.

Na dnie w Paryżu i Londynie to pierwsza powieść Erica Blaira, który nie chcąc narażać swojej rodziny na nieprzychylne plotki i złośliwości postanowił opublikować ją pod pseudonimem George Orwell. Książka ta jest bowiem relacją o życiu w (nieraz skrajnej) biedzie, o desperackim chwytaniu się najlichszych zajęć, autobiograficznym reportażem o bezdomności i włóczędze, na które autor zdecydował się dobrowolnie, odrzucając komfortowy (acz próżniaczy) styl życia, gwarantowany mu przez rodzinny majątek. Nocowanie w najtańszych paryskich hotelikach i angielskich przytułkach dla bezdomnych, częste brutalne oszustwa i wyzysk dorywczych pracodawców, brud, głód i obezwładniająca beznadzieja, słowem - życie w nędzy. Ale jakże fascynujące, pełne barwnych postaci, przygód i humoru, dzięki którym relację tę czyta się z zapartym tchem.

David Yallop - angielski dziennikarz i dokumentalista jest już w Polsce dobrze znany. Napisał bowiem dwie książki, które sprzedały się w u nas w bardzo dużych nakładach. Mowa o książkach o najsłynniejszym terroryście świata Carlosie pt. „Szakal" oraz z niezwykle kontrowersyjnego dzieła „W imieniu Boga", książki w której autor ujawnia kulisy tajemniczej śmierci papieża Jana Pawła I i kulisy działalności arcybiskupa Marcinkusa i kierowanego przezeń Banku Watykańskiego. „W imieniu Boga" sprzedało się w Europie w kilkusettysięcznych nakładach. I podobnie dzieje się z jego najnowszą książką - książką o kulisach pontyfikatu Jana Pawła II, „naszego" papieża, Karola Wojtyły. Ta książka może być szokująca dla polskiego czytelnika, przyzwyczajonego wyłącznie do hagiograficznych książek dotyczących Jana Pawła II. Tymczasem pracę Yallopa można najkrócej streścić sloganem: Prawda i kłamstwa - prawdziwa historia człowieka, którego nazwano „Jan Paweł Wielki". Od chwili, gdy Karol Wojtyła został papieżem, dążył do uzyskania wpływów politycznych i pragnął odgrywać istotną rolę na światowej scenie. Na początku dwudziestego pierwszego wieku mogło się wydawać, że opowiada się za zmianami, zapowiadającymi odnowę Kościoła. Po wielu latach badań, dzięki kontaktom w CIA i KGB, dzięki polskim służbom specjalnym i źródłom w samym Watykanie, David Yallop odsłania prawdę kryjącą się za obiegowymi opiniami na temat papieża. W swej kontrowersyjnej i bezlitosnej relacji Yallop ujawnia mity i półprawdy dotyczące doniosłych wydarzeń z 1989 roku i upadku komunizmu, trwającego od dawna złego zarządzania finansami Watykanu, nieumiejętności rozwiązania kryzysu związanego z wykorzystywaniem seksualnym dzieci, który ujawniono w latach osiemdziesiątych, rozkwitu Opus Dei oraz mitu „Świętego Przymierza" między Białym Domem i Watykanem. Yallop nie stroni od opinii skrajnych często - zwłaszcza z naszego polskiego punktu widzenia - niesprawiedliwych. Ale przecież to po prostu inny punkt widzenia. Trzeba pamiętać, że Jan Paweł II na świecie oceniany bywał różnie. Opinia Yallopa jest wbrew naszym wyobrażeniom - opinią na zachodzie bardzo często występującą. Jan Paweł II był oceniany bardzo ostro zwłaszcza z powodu swojego stosunku do teologii wyzwolenia, co zwłaszcza w kontekście jego wsparcia dla polskiego ruchu społecznego, dla „Solidarności" musiało budzić zdumienie. Bo przecież odrzucając księży i biskupów związanych z teologią wyzwolenia stawiał się po stronie południowoamerykańskich dyktatur na czele z dyktaturami Pinocheta, czy szczególnie krwawej junty argentyńskich generałów. Wszystkie te meandry papieskiej polityki ujawnia Yallop w sposób bezlitosny. A przecież to nie był jedyny problem tego pontyfikatu. Bodaj najgłośniejszym był problem seksualnego wykorzystywania dzieci przez wielu katolickich księży. Papież przyjął wobec tego problemu w gruncie rzeczy dość obrzydliwą strategię - strategię polegającą na wielkiej zmowie milczenia, zamiatania pod dywan. A rzecz dotyczyła ludzi z samym Janem Pawłem II blisko związanymi jak choćby z meksykańskim prałatem założycie3lem Legionów Chrystusa Marcielem Macialem Dellgado. Ale i na tym lista czarnych kart pontyfikatu Jana Pawła II się nie zamyka. Trzeba pamiętać o aferach finansowych związanych z Bankiem watykańskim, o praniu pieniędzy mafijnych. Papież nie reagował. Nie wiedział, nie chciał wiedzieć? A może wiedział ale wygodniej było udawać, że wszystko jest w porządku. A mamy jeszcze dwuznaczną rolę Watykanu w czasie wojen na Bałkanach po rozpadzie Jugosławii (w pewnej mierze będącej kontynuacją haniebnej polityki Piusa XII w czasie i po II Wojnie Światowej). Mamy dwuznaczną rolę Opus Dei, amy wewnątrzwartykańskie koterie i ich wewnętrzne walki, o których Jan Paweł II także wolał nie wiedzieć. Był niewątpliwie papieżem kochanym, ale nie był słuchany. Całkowite fiasko poniosła jego polityka, jego doktryna dotycząca ludzkiej seksualności. Oderwany od życia papież nigdy nie był w stanie zrozumieć, że przez jego upór w sprawie używania prezerwatyw wielu ludzi zmarło z powodu epidemii AIDS.

Książkę angielskiego historyka, Paula Johnsona - uważanego za jednego z najważniejszych angielskich historyków współczesnych, autora takich książek jak Intelektualiści, Historia Żydów czy Historia Anglików - śmiało nazwać można dekonstrukcją mitu Napoleona.Napisanej z polotem biografii Napoleona przyświeca poważny cel: zmusza ona mianowicie czytelnika do pogodzenia się z faktem moralnego bankructwa dyktatury cesarza. Autor przedstawia całą jego historię: zdumiewające zdolności rachunkowe, biegłość w dziedzinie konstrukcji dział, niezwykłą umiejętność dowodzenia i prostą taktykę prowadzenia bitew, pełną kontrolę nad propagandą sukcesu kulturalnych zdobyczy cesarstwa, opracowanie Kodeksu Napoleona, niepowodzenia jako męża stanu, gdy Europa zaczęła go nienawidzić. Historię jego marszałków i ministrów, żon i kochanek, metod pracy, brytyjskiej blokady i Systemu Kontynentalnego, wreszcie błędy popełnione w Hiszpanii i w Rosji. Szczególnie przykuwają uwagę opis ucieczki z Elby, wydarzenia poprzedzające Waterloo i gruntowna analiza samej bitwy. Tak wnikliwego, a zarazem tak krytycznego w stosunku do Cesarza opracowania jeszcze w Polsce nie było!!!

Akcja kolejnej wielkiej powieści azjatyckiej J.Clavella, akcja Gai-Jina rozgrywa się w XIX-wiecznej Japonii, 260 lat po wydarzeniach opisanych w Shogunie, a jej bohaterami są Toranaga Yoshi (potomek Shoguna) oraz Malcolm Struan (wnuk Dirka Struana, Tai-Pana, założyciela wielkiej sieci handlowej Noble House). Mamy tu panoramę Japonii, wkraczającej w nowoczesność, a jednocześnie targanej separaratystycznymi spiskami tajnych sprzysiężeń samurajów, dążących do wypędzenia wszystkich cudzoziemców z kraju. Walkę z nim musi podjąć pan Toranaga Yoshi, a tymczasem do Jokohamy przbywa nowy ga-jin, Malcolm Struan...