Piękno męża kanadyjskiej poetki Anne Carson to historia o miłości i rozstaniu. Autorka nie przypadkiem nazywa tę opowieść esejem w 29 tangach, nie ma bowiem tańca bardziej zmysłowego, bardziej kuszącego kochanków niż tango właśnie. W tangu kryje się zapowiedź wielkiej miłości i wielkiego bólu, jest gorączka, erotyczne obietnice, pokusy i odmowy, oddanie i zdrada. Myliłby się jednak ktoś, kto uznałby, że to historia, jakich wiele. Ta poetycka wiwisekcja relacji z niewiernym mężem - tekst, w którym na każdym kroku daje o sobie znać erudycja poetki - wiąże doświadczenie pierwszoosobowego podmiotu lirycznego z kanonicznymi tekstami literatury, kultury, sztuki. Piękno męża wpisuje się w ciąg wielkich narracji o miłości nie tylko dzięki intertekstualnym odniesieniom, nie tylko dzięki strukturze tomu, składającego się z 29 poematów-tang, za każdym razem poprzedzonych wyjątkami z dzieł Johna Keatsa, ale przede wszystkim dzięki językowi i poetyce tego tekstu. Codzienne doświadczenia są bowiem opisane stylem zarazem potocznym i erudycyjnym, a erudycja nie służy epatowaniu czytelnika wykształceniem autorki, lecz zostaje całkowicie podporządkowana "pięknu". "Piękno" sprawia, że jest to tekst autoteliczny, który mówiąc o relacji młodej dziewczyny, świeżo poślubionej żony i dojrzewającej kobiety z ukochanym mężczyzną, z mężem, podkreśla jego urodę, fizyczne piękno właśnie. Ale afirmuje także urodę życia i to, z czego można ją chłoną - książki, rozmowy, listy, wizyty w rodzinnej winnicy, wspomnienia. Świadome zanurzenie w wysokiej kulturze przeplata się z chłopięcymi grami, odtwarzaniem wielkich bitew, zdradami, manipulacjami, zdobywaniem kolejnych kochanek, poszukiwaniem usprawiedliwienia i rzucaniem oskarżeń. W tym poemacie, pulsującym od bólu rozstania, kultura okazuje się nieodzownym kontekstem doświadczenia: Andromacha odwraca się tu i teraz, na naszych oczach, na naszych oczach rekonstruuje się kuszenie młodej kobiety przez starszego od niej mężczyznę, tu i teraz padają oskarżenia o zdradę. Wszystkie zdarzenia wpisane są w wielkie mity kultury, a mit przecież, jak pisze Carson w tangu VII, "jest wzbogaconym wzorcem, twierdzeniem o dwóch obliczach". To sprawia, że Piękno męża jest uniwersalną opowieścią o miłości, bólu zdrady, życiu jako serii uniesień i fascynacji, ale też upadków i rozczarowań. Bez wszystkich tych doświadczeń nie byłoby tej poezji - tego literackiego tanga. Pod wieloma względami Piękno męża jest także traktatem filozoficznym, próbą jakiejś summy wiedzy - stawiane tu pytania, jak choćby: "Co naprawdę łączy słowa i rzeczy?", można znaleźć u Quine'a i Wittgensteina. Jest też Piękno męża traktatem o gatunkach piśmiennictwa - tom ćwiczy poematy, tren, lament, hymn, sztukę epistolarną, notuje ulotną poezję oralną, trawestuje mit. Jest ćwiczeniem z przeżywania i oswajania traumy, psychologiczną narracją o (toksycznych) relacjach. https://www.taniaksiazka.pl/piekno-meza-anne-carson-p-1710238.html

Jeśli nie wiesz o energii atomowej zbyt wiele – ta książka jest dla Ciebie. Jeśli wiesz całkiem sporo – też po nią sięgnij, naprawdę warto. Jeśli atom Cię przeraża – przeczytaj ją, bo ona oswoi te lęki. Jeśli sprzeciwiasz się rozwojowi energetyki jądrowej – przeczytaj ją koniecznie, bo poznasz argumenty tych, według których technologia ta niesie nadzieję na zahamowanie zmian klimatycznych bez pogłębiania ubóstwa energetycznego całych społeczeństw. Jeśli jesteś zwolennikiem atomu – przeczytaj ją tym bardziej, bo to arcyciekawy wzór, jak dyskutować bez zacietrzewienia, odwołując się rzeczowych argumentów i z szacunkiem dla myślących inaczej.

Worstseller Tymoteusza Skiby to zbiór kilkunastu opowiadań będących odbiciem naszej rzeczywistości przepuszczonym przez filtry i klisze literatury fantastycznej. Fikcyjne wstępy i recenzje nieistniejących książek, postapokaliptyczne światy, alternatywne rzeczywistości, dystopie – to scenografia, przez którą przedziera się rzeczywistość. Worstseller to klasyczne science fiction, literackie zgrywy i zabawa słowem, tworzące metaforyczny obraz świata wypełnionego przemocą, cierpieniem, pożądaniem, uzależnieniami, nietolerancją i nierównością.

Tytuł jest oczywiście prowokacją i wyzwaniem – którego nikt nie podejmie. To śmiech przez łzy, to narrator rozjechany przez ciężarówkę Amazona, to hulajnoga na siedmiopasmowej autostradzie, to szept we wrzawie bestsellerów.

Jeśli nie wiesz o energii atomowej zbyt wiele – ta książka jest dla Ciebie. Jeśli wiesz całkiem sporo – też po nią sięgnij, naprawdę warto. Jeśli atom Cię przeraża – przeczytaj ją, bo ona oswoi te lęki. Jeśli sprzeciwiasz się rozwojowi energetyki jądrowej – przeczytaj ją koniecznie, bo poznasz argumenty tych, według których technologia ta niesie nadzieję na zahamowanie zmian klimatycznych bez pogłębiania ubóstwa energetycznego całych społeczeństw. Jeśli jesteś zwolennikiem atomu – przeczytaj ją tym bardziej, bo to arcyciekawy wzór, jak dyskutować bez zacietrzewienia, odwołując się do rzeczowych argumentów i z szacunkiem dla myślących inaczej.

Urszula Teresa Kuczyńska – kielczanka z urodzenia, warszawianka z wyboru. Absolwentka lingwistyki stosowanej na Uniwersytecie Warszawskim (język francuski i angielski) oraz studiów podyplomowych z zakresu handlu zagranicznego w Kolegium Gospodarki Światowej SGH. Po studiach wyjechała do Chin, gdzie pracując, ukończyła studium z zakresu języka mandaryńskiego i kultury Chin na Zhejiang University of Technology. Zdała państwowy egzamin językowy HSK, organizowany przez Hanban w Pekinie. W latach 2011–2019 pracowała w PGE EJ1 w Warszawie, spółce odpowiedzialnej za wdrożenie Programu Polskiej Energetyki Jądrowej. Zaangażowana w ruch na rzecz ochrony klimatu (w nurcie ekomodernizmu). Feministka, miłośniczka kotów i psów. Uprawia jogę i pisze, bo lubi i potrzebuje.