Czytelnik znajdzie w publikacji informacje dotyczące kilku grup zagadnień. Pierwsze to wybrane elementy z bogatej już dzisiaj teorii kształcenia oraz wychowania dorosłych. Sprawom tym poświęcony został rozdział I podręcznika. Otwierają go informacje na temat ewolucji nazewnictwa oświaty dorosłych oraz opis etapów rozwoju teorii tej edukacji, jej odrębności naukowej i charakterystyka jej stanu naukowego. Zagadnienia następne opisane w podręczniku (rozdziały II-IV) to tradycje polskiej oświaty dorosłych. Z tego zakresu ukazane zostały sylwetki niektórych prekursorów tej oświaty oraz rozwój szkolnictwa instytucji kształcenia dorosłych pod koniec XIX i XX wieku, zwracając szczególną uwagę na organizatorów, formy i osiągnięcia tej edukacji w poszczególnych okresach historycznych w naszym kraju. Najwięcej miejsca (rozdziały V-IX) w podręczniku poświęcono głównym współczesnym instytucjom kształcenia dorosłych. Zagadnienia następne charakteryzowane w książce (rozdziały X-XI) to współczesne trendy i funkcje społeczne oświaty dorosłych w zmieniającym się społeczeństwie polskim i wyraźnie postepujące w niej procesy międzynarodowej integracji i globalizacji. Kwestie ostatnie, scharakteryzowane w końcowych rozdziałach (XII i XIII) podręcznika to stan oświaty dorosłych we współczesnej Polsce i rozwój refleksji naukowej nad kształceniem dorosłych. Na wielu stronach tekst podręcznika zaopatrzony został w przypisy, które potraktować należy jako informacje o pozycjach uzupełniających omawianych w książce zagadnień. Temu celowi służy również załączona do pracy bibliografia. Zamieszczono w niej wykaz prac, głównie polskich, na ogół dostępnych w większych polskich bibliotekach. Uważna lektura wybranych z niej prac może skutecznie rozszerzyć i pogłębić znajomość poruszonych w książce problemów kształcenia i wychowania dorosłych.