Quo vadis

211024

Książka

W koszyku

oceń

Quo vadis / Henryk Sienkiewicz. - Kraków : Wydawnictwo Pinnex, 2001. - 398, [2] strony ; 29 cm.

Autor

Sienkiewicz Henryk (1846-1916). Autor

Forma i typ

Książki Proza

Przynależność kulturowa

Literatura polska

Temat

Ligia (postać fikcyjna) Marek Winicjusz (postać fikcyjna) Chrześcijaństwo Rzym (państwo)

Gatunek

Powieść historyczna

Głównym wątkiem powieści jest miłość Winicjusza i Ligii. Należą oni do dwóch odrębnych światów: Winicjusz jest patrycjuszem rzymskim, Ligia zakładniczką pochodzącą z barbarzyńskiego plemienia Ligów, a także chrześcijanką. Wątek miłosny, będący w pełni fikcyjnym, posiada liczne zwroty akcji: ucieczkę Ligii, jej poszukiwania przez Winicjusza, próbę porwania, przemianę Winicjusza i przyjęcie przez niego chrztu, wreszcie uwięzienie i cudowne ocalenie na arenie. Kolejny wątek powieści, historyczny, skupia się na osobie rzymskiego cezara Nerona, a także prześladowaniach i szerzeniu się wiary chrześcijańskiej. Istotną dla utworu postacią jest także Petroniusz. Patrycjusz rzymski, bliski doradca Nerona, wyrocznia smaku i elegancji stanowi symbol odchodzącej kultury antycznej. Balansujący na krawędzi życia i śmierci, krytykuje pomysł Cezara i przegrywa. Tak jak zaczął, kończy akcję umierając samobójczo w ramionach ukochanej Eunice. Najbardziej tragiczną i jednocześnie komiczną postacią jest Chilon Chilonides. Nie ma zasad moralnych i jest gotów sprzedać niewinnego. Jednak i w nim zachodzi poważna zmiana, na końcu umiera na krzyżu w obronie tych, których wydał chrześcijan. Punkt kulminacyjny stanowi walka Ursusa z bykiem. Pokonanie zwierza oznacza szczęśliwe zakończenie. Odtąd Ligia, Winicjusz i Ursus są pod opieką ludu rzymskiego. Ten moment symbolizuje także odwrót sympatii Rzymian od Nerona i zwrócenie się ku chrześcijanom.

zob. w.bibliotece.pl

Status dostępności:

Filia Starówka

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 821.162.1-3 H [Magazyn] (1 egz.)

Kontrola księgozbioru 01.12.2025 - 14.12.2025

Strefa uwag:

Uwaga ogólna

Tekst oparto na wydaniu zbiorowym "Dzieł" pod redakcją Juliana Krzyżanowskiego, Warszawa 1949.

Recenzje:

Książka „Quo vadis” została napisana przez Henryka Sienkiewicza. Jest to powieść historyczna, która opowiada o Rzymie w czasach cesarza Nerona. Na początku trochę się bałem, że książka będzie nudna, bo jest dość gruba i stara, ale okazało się, że historia jest naprawdę ciekawa.
Głównym bohaterem jest Marek Winicjusz – rzymski patrycjusz i żołnierz. Spotyka Ligię – dziewczynę z chrześcijańskiej rodziny i zakochuje się w niej. (...) Problem jest taki, że on nie rozumie jej wiary, ani dlaczego nie chce być z nim od razu. Na początku zachowuje się źle, bo próbuje ją zdobyć siłą, ale potem się zmienia. To mi się bardzo podobało, że pokazano, że człowiek może się zmienić na lepsze.
W książce dużo się dzieje. Były momenty spokojne, ale też bardzo dramatyczne. Najbardziej zapamiętałem pożar Rzymu – to była jedna z najciekawszych scen. Neron kazał podpalić miasto, ale potem obwinił o to chrześcijan. To było niesprawiedliwe i straszne. Chrześcijanie byli potem prześladowani, zamykani w więzieniach i rzucani lwom na arenie. Było mi ich bardzo żal.
Postać Nerona zrobiła na mnie duże wrażenie, ale negatywne. To chyba jeden z najgorszych władców w historii. Myślał tylko o sobie, śpiewał, grał i zabijał ludzi bez powodu. Nie obchodziło go nic, tylko własna sława. Dla kontrastu mamy postaci chrześcijan, którzy byli spokojni, dobrzy i wierzyli w Boga, nawet jak wiedzieli, że mogą przez to zginąć.
Na początku trudno było mi się wciągnąć, bo styl pisania jest trochę inny niż w książkach, które zwykle czytam. Było dużo opisów i dziwnych słów. Musiałem czasem czytać niektóre zdania dwa razy, żeby zrozumieć. Ale z czasem było lepiej, jak już przyzwyczaiłem się do stylu i poznałem postacie.
Podobało mi się też to, że książka nie jest tylko o miłości, ale pokazuje różne ważne tematy – jak wiara, wolność, dobro i zło, cierpienie, zmiana człowieka. To nie jest lekka książka, ale daje do myślenia. Zaczynałem ją czytać z obowiązku, ale skończyłem z zainteresowaniem.
Na koniec mogę powiedzieć, że „Quo vadis” to książka trudna, ale warta przeczytania. Nie wszystko było dla mnie zrozumiałe, ale dużo rzeczy zapamiętałem i pewnie kiedyś przeczytam ją jeszcze raz, jak będę starszy. Polecam ją osobom, które lubią historię i chcą przeczytać coś poważniejszego.
Nie była idealna, ale i tak daję 8 na 10. Minus jeden punkt za trudny język i minus jeden za długość – momentami miałem wrażenie, że czytam bardzo długo, a jeszcze dużo zostało. Ale ogólnie książka była naprawdę dobra.