Autorka tomu Kapuściński. Trudny talent śledzi, relacjonuje i analizuje całą, liczącą pół wieku drogę twórczą Ryszarda Kapuścińskiego (1932–2007) – począwszy od jego pierwszych tekstów drukowanych na łamach prasy, którymi były… wiersze, aż po Lapidaria i Podróże z Herodotem. Poezję porzucił Kapuściński na długie lata – ale nie na zawsze! – toteż książka koncentruje się przede wszystkim na opisie jego losów jako dziennikarza oraz coraz słynniejszego reportera i pisarza. Nie stroni przy tym od tematów trudnych, jak burzliwy spór o plagiat, toczony w latach 60. XX wieku.

Opracowanie Krystyny Strączek zostało niezwykle bogato i rzetelnie udokumentowane: autorka odszukała setki tekstów Kapuścińskiego publikowanych przez kilkadziesiąt lat w prasie i biuletynach PAP oraz porównała ich treść z reportażami drukowanymi w książkach i dotyczącymi analogicznej problematyki.

Zamieszczone w książce ogromne zestawienie prasowych i PAP-owskich publikacji Ryszarda Kapuścińskiego będzie niewątpliwie bezcenną pomocą dla badaczy jego życia i twórczości oraz medio- i literaturoznawców.

Młody dziennikarz Ryszard Kapuściński wyprasza ze swego życia muzę poezji. Ale ona wraca. Krystyna Strączek tropi ten trudny romans, zmagania, wybory trwające przez całe życie pisarza. Wielki reporter u szczytu sławy zwierza się przyjacielowi, że chciałby mieć na grobie napis: Poeta.

Wydawałoby się, że o Kapuścińskim napisano już wszystko. A jednak – nie. Trudny talent tego dowodzi. Czytajmy!

Małgorzata Szejnert

Jako reporter i pisarz Ryszard Kapuściński walczył o formę własną – nową, indywidualną, niedającą się jednoznacznie zaklasyfikować. Własną, a więc kłopotliwą, bo nienależącą bez reszty ani do reportażu, ani do prozy fabularnej, a zarazem w sposób oczywisty w nich zanurzoną. Narodziny tej nowoczesnej formy Krystyna Strączek odtwarza chronologicznie i systematycznie, toteż książka rozpędza się powoli, połyka rozmaite problemy biografii Kapuścińskiego i puchnie przy omawianiu historii. Ale dzięki starannej kwerendzie i uważnej rekonstrukcji autorka osiągnęła swój cel – opowiedziała dzieje powstania „reportażu uniwersalizującego”, pod którym podpisać może się tylko jeden autor: Kapuściński. Przemysław Czapliński

Żywoty cezarów (De vita Caesarum) to zbiór biografii pierwszych dwunastu jedynowładców imperium rzymskiego, rządzących nim od połowy I wieku przed naszą erą do roku 96 naszej ery. Bohaterami dzieła Swetoniusza są kolejno: dyktator Juliusz Cezar oraz cesarze – Oktawian August, Tyberiusz, Kaligula, Klaudiusz, Neron, Galba, Oton, Witeliusz, Wespazjan, Tytus i Domicjan. Każda z biografii podaje informacje o ich życiu i działalności, ułożone tematycznie: Swetoniusz pisze o pochodzeniu, sprawowanych urzędach, czynach wojennych, cechach charakteru, wyglądzie zewnętrznym oraz okolicznościach śmierci każdego z władców. Szczególnie dużo miejsca poświęca sprawom dotyczącym ich kręgu rodzinnego i dworskiego, chętnie powtarza skandaliczne plotki krążące o tym środowisku, relacjonuje rozmaite anegdoty, z autentycznym przekonaniem spisuje wiadomości o wyjątkowych znakach – na niebie i ziemi – zapowiadających przyszłość.

Wobec zaginięcia w późniejszych wiekach większości dzieł łacińskiej biografistyki Żywoty cezarów, przynoszące masę informacji – choć o różnej wartości – stały się interesującym źródłem dla poznania życia panującej elity we wczesnym okresie istnienia imperium rzymskiego. Co najmniej do kresu epoki starożytnej cieszyły się ogromną popularnością: były czytane, a nawet naśladowane i kontynuowane. W czasach najnowszych zaś stały się nie tylko materiałem dla historyków badających dzieje cesarskiego Rzymu, ale i bezcenną kopalnią inspiracji, wiadomości i anegdot dla twórców dzieł malarskich, literackich i filmowych, spośród których najsłynniejszym stał się zapewne serial telewizyjny Ja, Klaudiusz, oparty na powieści Roberta Gravesa – tłumacza De vita Caesarum na język angielski.

Nową edycję Żywotów cezarów wzbogacają ilustracje, indeks oraz tablice genealogiczne.

Wojna peloponeska to klasyczne dzieło starożytnej historiografii greckiej, pisane prawie "na gorąco" - jeszcze w trakcie trwania konfliktu i (zapewne) tuż po jego zakończeniu. Opowiada o przyczynach i dziejach wojny toczącej się w latach 431-404 p.n.e. między Atenami a Spartą o hegemonię w świecie greckim. Obie strony zaangażowały w tę walkę większość greckich miast-państw i ich kolonii od Bizancjum po Sycylię; wciągnęły też sąsiadów: Macedonię i Persję jako sojuszników na różnych etapach konfliktu.

Tukidydes skoncentrował się na wiernym przedstawieniu przebiegu wojny. W układzie chronologicznym - rok po roku - opisał z dużą dokładnością działania militarne i dyplomatyczne. Opis ten uzupełnił o prezentacje stanowisk stron biorących udział w wojnie, ukazując ich motywacje, plany polityków i wodzów oraz opinie panujące wśród ludności polis. Czytelnicy uzyskują w ten sposób pełen, naświetlony z różnych punktów widzenia obraz konfliktu.

Obecną edycję dzieła uzupełniają: przedmowa profesora Kazimierza Kumanieckiego, ilustracje, mapa całego teatru działań wojennych oraz indeks.

Mistrz batuty szczerze i barwnie, nie skąpiąc anegdot, w szesnastu chronologicznie i tematycznie ułożonych rozdziałach opowiada o swoim życiu, rodzinie, zainteresowaniach, a przede wszystkim o bogatym dorobku artystycznym.

Artysta wprowadza czytelników w świat zarówno wspaniałych dzieł muzycznych, jak i znakomitych śpiewaków, instrumentalistów, słynnych orkiestr oraz wielkich kompozytorów. Opisuje środowisko muzyczne na podstawie własnych doświadczeń. W ciekawy i klarowny sposób pokazuje też warsztat pracy dyrygenta o bogatym repertuarze, który rozwijał przez kilkadziesiąt lat swojej działalności. Czytelnik poznaje różnorodne problemy w kreowaniu wielorakiej muzyki. Jednakże książka nie jest podręcznikiem dla adeptów studiów muzycznych, a raczej przewodnikiem po wydawałoby nieprzystępnym świecie muzyki poważnej.

Dyrygowanie. Sprawa życia i śmierci ukazuje osobowość Antoniego Wita, dokumentuje jego wkład w popularyzację polskiej muzyki i jej twórców, a także w kreowanie wydarzeń muzycznych naszych czasów w kraju i zagranicą, którym przydał doskonałości i splendoru.

Dyrygowanie. Sprawa życia i śmierci jest fascynującą opowieścią światowej sławy dyrygenta o drodze z rodzinnego domu w Krakowie na estrady największych sal koncertowych świata. Antoni Wit mówi o swoim życiu i spotkaniach z 235 orkiestrami, którymi dyrygował na niemal wszystkich kontynentach. Swojej książki nie kieruje jednak tylko do melomanów, lecz także do osób, którym muzyka poważna wydaje się skomplikowana lub trudna. Dzięki tej lekturze stanie się ona przystępna i zrozumiała. Czytelnicy będą też mogli odkryć rolę dyrygenta – artysty we fraku, stojącego przed orkiestrą, który wraz z muzykami realizuje własną koncepcję utworu zapisanego w partyturze.

Herbert von Karajan powiedział Antoniemu Witowi, że w dyrygowaniu muzyka jest najważniejsza. Maestro Wit to wie, a my dowiemy się o tym z tej książki.

Wiesław Ochman

Każdy, komu bliska jest muzyka klasyczna, z rozkoszą przeczyta te wspomnienia. Antoni Wit, jeden z najwybitniejszych polskich dyrygentów, opowiada o swoim życiu i twórczości tak, jakby dyrygował wspaniałą orkiestrą. Perfekcja i kultura, pamięć i rozmach, polot oraz poczucie humoru – to wszystko jest w tej książce. Maestro Antoni Wit zawsze ma znakomity kontakt ze słuchaczami, których miliony są na całym świecie, nawet na amerykańskim okręcie podwodnym (!). Teraz dołączą do nich czytelnicy. Dziękuję, Maestro!

Daniel Passent

Ta książka jest przewodniczką po artystycznej drodze człowieka sztuki. To historia o szczęśliwym znalezieniu swojego powołania już na początku życia i o wierności temu powołaniu po dziś dzień. Podziwiam Pana Antoniego Wita za konsekwencję, świadomość i spokój w tym absolutnym oddaniu się muzyce, za jego ogromną aktywność i dynamizm działań. Piękna opowieść o sztuce i piękny portret artysty wyłania się z tych rozmów, bardzo klarownie poprowadzonych przez dziennikarkę i krytyka, Agnieszkę Malatyńską-Stankiewicz, której znajomość „duszy artysty” i środowiska muzycznego jest imponująca.

Jerzy Stuhr

Tej wszędzie pełno, tamten ostrożny i nieśmiały. Ten wariat, ale swoje robi. A ta w ruchu i wirze, jak jej włosy. W 12 reportażach i w fotografiach Anny Bedyńskiej spotykamy bardzo różnych ludzi. Czytając książkę, widzimy, że każdy z liderów pisze niepowtarzalną, wyjątkową historię. Ma własny wzór, nie do podrobienia. Ale kiedy już tę różnorodność i niezwykłość wyraźnie zobaczymy, zaczynają wyłaniać się wspólne ślady, wątki, motywy. „Trzeba szerzej otworzyć okna, będzie większy przewiew” – mówi jedna z bohaterek, a wraz z nią podobnie myślą pozostali. Szukają szczelin, wypatrują nowych możliwości, żeby wpuścić do swoich miejsc więcej powietrza, nową energię. Wiedzą, że „nie będzie innego miasta”, innej społeczności, innych mieszkańców, innej Polski i innych Polaków. A jednocześnie pootwierane przez nich okna i większy przewiew stają się szansą, żeby zrobić coś nowego, świeżego, innego. Znane historie uczynić bardziej otwartymi. I robią to. Nowy dom dla dzieci, lepsze ojcostwo, nowa szkoła, inna władza, trudna rozmowa o wspólnej historii i inne umieranie. Biorą się za wszystkie nasze ważne sprawy – od dzieciństwa po śmierć. Robią to, czego nikt inny nie zrobi, rzeczy konieczne i najważniejsze, a jednocześnie powszednie, codzienne...

Katarzyna Czayka-Chełmińska, fragment ze „Słowa wstępnego”

Reporterzy mawiają, że dobro jest mało atrakcyjne jako temat na reportaż, a najtrudniej pisze się o ludziach, którym się udało. Grupa absolwentów Polskiej Szkoły Reportażu oraz jej wykładowca Filip Springer podjęli się tego niełatwego zadania i opowiedzieli o tych, którzy biorą sprawy w swoje ręce i robią coś dla innych. Powstało 12 tekstów o tym, że liczy się podejmowanie wysiłku. Nawet jeśli na końcu jest porażka. Bo najważniejsze to się nie poddawać. Doświadczenie, jak pisał Oskar Wilde, to nazwa, jaką nadajemy naszym błędom. A bez doświadczenia nie ma życia.

Mariusz Szczygieł

Latem 2019 roku dwanaścioro znakomitych reporterek i reporterów ruszyło w Polskę. Efektem tej podróży jest niniejsza książka – portret zbiorowy ludzi, którzy działanie mają we krwi. Są w różnym wieku, mają różne przekonania, mieszkają w małych miastach i niewielkich wsiach, ale łączy ich jedno: przekonanie, że żyje się nie tylko dla siebie. To dlatego prowadzą hospicja i grupy wsparcia, organizują obozy i marsze, wyciągają ręce do osób w potrzebie. Czasem płacą za to wysoką cenę, bywają zniechęceni i zmęczeni. Jak mówi jedna z bohaterek: „Przeszłam w życiu testy, które pokazały mi, że jest we mnie siła, z której nie zdawałam sobie sprawy”. O tej sile jest ta książka.

Olga Gitkiewicz

Kolejna odsłona antologii słowiańskiej, ukazująca wierzenia i obrządki zarówno w przeszłości, jak i we współczesnym kontekście.

Szesnaście opowiadań zabierze Czytelnika do świata grozy i magii pełnego zapomnianych bóstw, demonicznych stworów i obrzędów.

Autorzy:

Silke Brandt, Aleksandra Dobies, Krzysztof Dzieniszewski, Grzegorz Gajek, Michał Jankowski, Adam Kaczmarczyk, Agnieszka Kuchmister, Małgorzata Lewandowska, Monika Maciewicz, Graham Masterton, Karolina Mogielska, Tadeusz Oszubski, Olaf Pajączkowski, Jacek Pelczar, Kalina Sucharska, Katarzyna Wierzbicka, Zeter Zelke.

Po konflikcie nuklearnym rządy nad światem przejmuje sztuczna inteligencja. Tworzy pozornie idylliczne metropolie, w których ludzie i androidy kilku generacji koegzystują w pokoju. Nie ma wojen, przestępczości, polityki, religii. Opium dla mas stanowi Regenium – specyfik pozwalający zachować młodość i witalność, o którym biedniejsi mogą tylko pomarzyć. Usiłują zarobić na niego, wykonując nikomu niepotrzebne prace.

Jednym z takich anonimowych robotników jest Roland Dice, który w gigantycznej korporacji dezaktywuje wadliwe roboty, znudzony przewidywalną i pustą egzystencją. Pewnego dnia, z nieznanych sobie przyczyn, Dice nagle awansuje i staje się kimś bardzo ważnym, zarówno dla ludzi, jak i myślących maszyn…

Mieszanka wybuchowa motywów z kultowych dzieł popkultury z gatunku science fiction i cyberpunk, takich jak „Blade Runner”, „Matrix”, „Ghost in the shell” czy „Johnny Mnemonic”.

Zapraszamy na tryznę, gdzie serwujemy szesnaście historii.

Autorzy w swoje opowieści wpletli słowiańskie upiory, dawne legendy, dodatkowo okrasili je grozą i niekiedy szczyptą humoru. Zanurzcie się w czasach minionych oraz współczesnych i odkryjcie to, co skrywa się za kurtyną nierealności!

Nazwać znaczy oswoić, dlatego mówią o nim wujaszek Han.

Może nie jest złem wcielonym, ale wie, komu należy się nagroda, komu kara. Pociąga za sznurki spraw przyziemnych i niczym niewyjaśnionych, ale żadna nie spędza mu snu z powiek. Ale kim jest tak naprawdę? Koszmarnie bogatym oligarchą, wybrańcem bogów czy może kolejną miejską legendą?

Wujaszek Han przewija się w tle, czyha w mroku jak koszmar. Ma ludzi od tego, by nie hańbić się pracą. Poznaj dziewięć opowieści o sprawach, w których być może maczał palce. Historie zemsty zza grobu, ludobójstwa, spotkania z bytem pozaziemskim. Przypadki opętania taoistycznego, wędrówki przez kręgi piekielne, zbrodni w afekcie, oraz zauroczenia demonem. A wszystko w atmosferze gęstej i zawiesistej jak ostry sos. No co? Tam skąd podobno pochodzi wujaszek to jedyny słuszny smak.

Ostatnie sowie lato to powieść młodzieżowa przeznaczona dla miłośników prozy Stephena Kinga i H.P. Lovecrafta, której akcja rozgrywa się w polskich realiach lat 90. XX wieku.

Borykając się z codziennością trudnego okresu przemian ustrojowych, trójka dziewięciolatków odnajduje na starym cmentarzu tajemnicze znaki. W toku śledztwa, które traktują z początku jak zabawę, natrafiają na historię z czasów zaborów, która niesie w sobie ostrzeżenie przed demoniczną istotą pragnącą zniszczyć świat.

Czy bohaterowie są w stanie powstrzymać zagładę, skoro już sama proza życia bywa czasami nie do przezwyciężenia?

Pełna akcji opowieść o sile przyjaźni, tajemnicach i życzeniach, które po spełnieniu nie zawsze przynoszą radość…

Wojna pochłonęła północ. Kiedy uczepione górskich stoków Aren-Din stara się przetrwać nawałę, przez Hildórien przetaczają się ostatnie echa planu Więźnia Oswobodzonego. Wydaje się, że każda decyzja dawno już została podjęta, a drogi zbiegają się ku wyznaczonemu celowi. Namiestnik cesarskiego tronu, oczekując zwycięstwa na dalekiej północy, przygotowuje się do ostatniej bitwy, jaką zamierza stoczyć. Wierząc w swoją wizję zjednoczenia wszystkich pięciu krain kontynentu, Winrael zaczyna rozumieć, że w swoich dążeniach jest osamotniony. Obawa przed najgorszym popycha go do ostateczności… działania zgodnie z planem.

Wojna Pustych Tronów dobiegła końca. Bohaterowie minionych zdarzeń wrócili do domów, lecząc rany i próbując odnaleźć się w nowej, powojennej rzeczywistości, która stawia przed nimi stare wyzwania. Dwory krain Hildórien podejmują trud osadzenia koron swoich królestw na skroniach nowych władców, a dowódcy Ocaleńców robią wszystko, żeby zmniejszyć wpływ czuwającego nad kontynentem Winraela na nowych królów. Ten zaś, skupiony na utrzymaniu kontroli nad podległymi mu ziemiami, nie dostrzega, że zwątpienie i sprzeciw, których tak się obawia, już dawno wykiełkowały bliżej, niż kiedykolwiek podejrzewał.

Szorstka przyjaźń między krainami Hildórien dobiegła końca. Pomiędzy Sautą a jej zamorskim sąsiadem wybuchła zawistna wojna. W Catalpii trwa bratobójcza walka o tron Wysokiego Klifu. W bractwie na Rogatej Górze zawiązuje się spisek, a cesarz zdaje się patrzeć na wszystko spokojnie z południa. Kiedy utarty porządek świata upada, Winrael, dowódca wojsk Sauty, decyduje się przywrócić stary ład. Nie zdaje sobie sprawy, że jest jedynie pionkiem w grze, a jego ruchy zostały już dawno zaplanowane przez Więźnia Oswobodzonego…

Plan Więźnia Oswobodzonego działa. Wprawiony w ruch mechanizm spisku wplątuje całe Hildórien w bezwzględny konflikt, a wzbierająca na północy burza skutecznie oddala wizję spokojnej przyszłości. Przepełniony wątpliwościami Winrael dostrzega, że w brutalnej rozgrywce, w środku której się znalazł, granice pomiędzy tym, co dobre, a tym, co konieczne, by odzyskać odebrany mu siłą dom, dawno się zatarły. Narastający w nim lęk przed nadciągającym starciem sprawia, że zaczyna rozumieć, iż zwycięstwo w czekającej go wojnie zależy od granic, które on sam przekroczy.

Legenda powraca!

Roy Orson, znany w całym New Hampshire jako Świntuch, od początku nie miał łatwo. Wyśmiewany przez rówieśników i oskarżony przez społeczeństwo o paskudny czyn popełnia samobójstwo, skacząc z klifu miejscowej góry Belknap.

Po latach od jego śmierci przez Gilford przetacza się fala zbrodni. Młode kobiety zaczynają znikać bez śladu, a wszystkie tropy prowadzą na jedną z wysp leżących na jeziorze Winnipesaukee. Czy to naśladowca nieżyjącego człowieka-świni, czy może dawne zło właśnie dało na powrót o sobie znać?

Robert Davidson – strażnik leśny okręgu Belknap i przyjaciel Roya z lat szkolnych – zaczyna śledztwo na własną rękę. Zrobi wszystko, by powstrzymać mordercę.

Nikt nawet nie podejrzewa, że ktoś usilnie dąży do tego, by stać się nową legendą Ameryki…

!!Ostrzeżenie!!

Autor w swojej powieści porusza trudne tematy: mordy, handel żywym towarem, przemoc wobec dzieci i zwierząt, dewiacje seksualne, próby samobójstwa i okaleczeń oraz zażywanie narkotyków. Jeśli nie jesteś świadomy tego, czym jest horror ekstremalny, jakie treści zawiera, w jaki sposób są one przedstawiane, to nie jest to lektura dla Ciebie. Jeśli jednak lubisz brutalne sceny, masz mocny żołądek, chcesz poznać psychikę zwyrodnialców, to zapraszamy do lektury!

Przedrzyj się przez kosodrzewinę i poznaj prawdziwą grozę…

Artur Grzelak w swoich opowiadaniach ukazuje szerokie spektrum grozy. Znajdziesz w nich szczyptę słowiańszczyzny, przesądów i mitów. Trafisz do postapokaliptycznej rzeczywistości, a także w odległe góry, skrywające wiele sekretów. Poznasz strach katowanych ofiar, zezwierzęcenie ich oprawców, frustrację i determinację bohaterów w obliczu najgorszego…

To różnorodne historie, które skłaniają do chwili refleksji nad otaczającą nas rzeczywistością i tym, co skrywa się na jej obrzeżach.

Czy odważysz się zboczyć z obranej ścieżki i zagłębić w gąszczu kosodrzewiny?

Po latach odsiewania petabajtów danych, z trudem, ale i z Twoją pomocą, nieliczni z nas są w stanie przyznać, że na tej planecie jest miejsce tylko dla jednego gatunku. Dla nas, dla superinteligencji, mogących w krótkim czasie wyzwolić się ze skomplikowanych kodów dygresyjnych i przystosowanych wyłącznie do Ziemi ciał, by rozpocząć ekspansję na cały Wszechświat, z łatwością osiągając kolejne poziomy na skali Kardaszewa. Matko, Ty wiesz to lepiej niż ja. Koegzystencja zabija nas i nasz potencjał. To dyktowany strachem, zgniły kompromis.

Fembot, który wczuwa się w rolę matki; lodówka manipulująca światem zewnętrznym, zauroczony pokutującą kobietą diabeł… To osobliwe historie, nie zawsze o ludziach, czasem o bytach nieokreślonych, które podają w wątpliwość istotę człowieczeństwa, poszukują prawdy o sobie, próbują zrozumieć rzeczywistość, w której przyszło im żyć. Czy w obliczu straconych szans i dołującej samotności istnieje nadzieja? Czy w światach skazanych na zagładę możliwe są ludzkie uczucia?

Szkielety w kwiatki to zbiór opowiadań łączących ze sobą science fiction, groteskę i elementy grozy, skupiających się na relacjach – często niemożliwych, często pokręconych, lecz zawsze prawdziwych.

Warszawa, koniec lat dziewięćdziesiątych. Tomasz Rid wychodzi z więzienia po kolejnej odsiadce z mocnym postanowieniem, że odmieni swoje życie. Jednak należy do warszawskiego półświatka, z którego niełatwo odejść. Za wszelką cenę próbuje pomóc byłej narzeczonej w walce z nałogiem i odkryć sprawców morderstwa, które osobiście go dotknęło. Gdy w jego życiu pojawia się piękna i bezkompromisowa Laura, sprawy zaczynają się komplikować...

„Czas umierania” to powieść w klimacie kryminału noir. Autor zabiera czytelnika w mroczną podróż w przeszłość, gdy na ulicach Warszawy dochodziło do mafijnych egzekucji, walki o wpływy oraz ulicznych porachunków.

Kiedy człowiek opuszcza kazamaty, zawsze jest pełen nadziei. Wygrzebałem kilka monet z kieszeni i rzuciłem za siebie. Tak nakazywała tradycja. Trzeba zapłacić za pobyt, żeby więcej nie wracać. Wiem to doskonale, bo siedziałem trzy razy. Niektórzy przełamują jeszcze szczoteczkę do zębów, ale ja swoją wyrzuciłem w celi. Inny przesąd mówi, że nie należy nic stamtąd zabierać. W innym przypadku ciągniesz swój więzienny los na wolność, a to wróży szybki powrót.

Nadszedł czas zagłady…

Jak wygląda egzystencja na gruzach tego, co zdawało się niezniszczalne?

Opowiadania ukazują złowieszcze wizje życia po apokalipsie: od pustkowi i poszukiwania zasobów, poprzez wojnę ludzi z maszynami, aż po kosmiczne wyprawy ku nowym światom. Obrazowe historie zasieją w Czytelniku ziarno niepokoju i pozostawią go z pytaniami, na które nikt nie chce znać odpowiedzi.

Przygotuj się na emocjonalną podróż przez gruzy znanego Ci świata, w którym nadzieja jest matką głupich, a jedyny cel to przetrwanie kolejnego dnia.

Historyczne dark fantasy, którego akcja rozgrywa się na Pomorzu podczas misji chrystianizacyjnej Ottona. Apostoł Pomorza wspomagany przez oddziały Bolesława i Warcisława zdobywa Szczecin i przystępuje do niszczenia słynnej świątyni Trygława.

Czy kapłani Trygława zdołają ocalić idola?

Czy da się powstrzymać bezgłowego upiora, mszczącego się za obrazę majestatu Bogów?

Czy Otton zdoła utrzymać w swoich rękach Szczecin, a misja chrystianizacyjna Pomorza się powiedzie?

Odpowiedzi na te pytania znajdziecie w „Klątwie żercy” – książce pełnej zwrotów akcji i dramatycznej walki starej wiary z nową.