"Lìtopis"

Książka

W koszyku

"Lìtopis" / Samìjlo Veličko ; uporâdniki: Gennadìj Borâk, Tetâna Taïrova-Âkovlêva ; Nacìonal'na akademìâ nauk Ukraïni. Ìnstitut ìstorìï Ukraïni ; Sankt-Peterburz'kij deržavnij unìversitet. Centr vivčennâ ìstorìï Ukraïni. - Nakład: 1000 - Kiïv : Klìo, 2020. - LXXXIV, 931 stron : faksymilia, fotografie, ilustracje ; 30 cm.

"Літопис" / Самійло Величко ; упорядники: Геннадій Боряк, Тетяна Таїрова-Яковлєва ; Національна академія наук України. Інститут історії України ; Санкт-Петербурзький державний університет. Центр вивчення історії України.

Autor

Veličko Samìjlo (1670-ok. 1728) Autor Borâk Gennadìj Volodimirovič Wybór Tairova-Âkovleva Tat'âna Gennad'evna (1967- ) Wybór

Forma i typ

Książki Publikacje informacyjne Publikacje naukowe

Temat

Veličko, Samìjlo (1670-ok. 1728) Hetmańszczyzna Dyplomacja ukraińska Historiografia ukraińska Kozacy Zbiory archiwalne Źródła historyczne Źródłoznawstwo Ukraina

Gatunek

Edycja krytyczna Korespondencja urzędowa Wydawnictwo źródłowe Literatura w języku ukraińskim

Dziedzina i ujęcie

Bibliotekarstwo, archiwistyka, muzealnictwo Historia Nauka i badania

Твір Самійла Величка належить до трьох найвідоміших та найповніших «козацьких літописів» і є унікальною пам’яткою козацької історичної думки й барокового письменства першої половини XVIII ст. Величко був канцеляристом Війська Запорозького часів гетьмана І. Мазепи і мав великі можливості для збирання й використання матеріалу. На відміну від літописів Самовидця та Грабянки, праця Величка є масштабнішою. Вона охоплює події від 1620 р. до 1700 р. і вміщує сотні документів з військової канцелярії (як унікальні копії, так і буквально «вшиті» в текст оригінали), цитати з нині втрачених щоденників, хронік. Попри унікальність і популярність, Величків твір ніколи не видавали цілком, з необхідним археографічним апаратом. Тому «Літопис» Величка, по суті, досі не вивчений належним чином. Його було опубліковано в середині XIX ст. із грубим порушенням структури, значними пропусками, без коментарів, текстологічного й кодикологічного аналізу. Крім того, до публікації XIX ст. з цензурних причин не увійшли окремі документи.

Dzieło Samiilo Velychko jest jedną z trzech najbardziej znanych i kompletnych "kronik kozackich" i jest unikalnym pomnikiem kozackiej myśli historycznej i literatury barokowej pierwszej połowy XVIII wieku. Velychko był kanclerzem Armii Zaporoskiej pod dowództwem hetmana Mazepy i miał duże możliwości zbierania i wykorzystywania materiałów. W przeciwieństwie do kronik Samowidza i Hrabianki, dzieło Velichko jest bardziej obszerne. Obejmuje wydarzenia od 1620 do 1700 roku i zawiera setki dokumentów z kancelarii wojskowej (zarówno unikalne kopie, jak i oryginały dosłownie "zaszyte" w tekście), cytaty z zaginionych pamiętników i kronik. Pomimo swojej wyjątkowości i popularności, praca Velychko nigdy nie została opublikowana w całości, z niezbędnym aparatem archeologicznym. Dlatego też Kronika Velychko nie została do tej pory należycie zbadana. Został opublikowany w połowie XIX wieku. z rażącym naruszeniem struktury, znaczącymi pominięciami, bez komentarza, analizy tekstowej i kodykologicznej. Ponadto, przed publikacją z XIX w. nie można wejść ze względu na cenzurę

Status dostępności:

Czytelnia dla Dorosłych

Egzemplarze są dostępne wyłącznie na miejscu w bibliotece: sygn. Podr.BG 93/94 (1 egz.)

Strefa uwag:

Uwaga ogólna

Dotyczy m.in. historii Rzeczypospolitej Obojga Narodów.

Część tekstu w języku polskim.

Uwaga dotycząca bibliografii

Indeksy.